Uwięzione w małżeństwie
Co się dzieje w przypadku kiedy kobieta nie może otrzymać od mężczyzny rozwodu, nie tylko dlatego, że mąż nie chce go udzielić, ale dlatego, że nie może, bo miejsce jego przebywania nie jest znane, nie wiadomo czy żyje czy zmarł bądź też rozwód nie jest możliwy do przeprowadzenia, ponieważ mąż jest w śpiączce lub postradał zmysły? Stan uwięzienia w małżeństwie, rodzaj zawieszenia pomiędzy byciem mężatką i rozwódką, bądź też pomiędzy byciem żoną lub wdową może trwać latami. Nie ma sposobu przewidzenia czy się skończy i kiedy. Kobieta w takiej sytuacji nadal jest zamężną, nie może więc nawiązywać intymnych stosunków z mężczyznami, nie może wyjść za mąż ani mieć dzieci. Jeśli w tym czasie dopuściłaby się cudzołóstwa, to po powrocie męża, czy w przypadku jego wyzdrowienia, nie będzie mogła mieć z nim kontaktów intymnych i będzie zmuszona do rozwodu.
Rozwód ze szwagrem
„Jeśli bracia będą mieszkać wspólnie i jeden z nich umrze, a nie będzie miał syna, nie wyjdzie żona zmarłego za mąż za kogoś obcego, spoza rodziny, lecz szwagier jej zbliży się do niej, weźmie ją sobie za żonę, dopełniając obowiązku lewiratu. A najstarszemu synowi, którego ona urodzi, nadadzą imię zmarłego brata, by nie zaginęło jego imię w Izraelu. Jeśli nie będzie chciał ten mężczyzna wziąć swej bratowej za żonę, pójdzie bratowa do bramy miasta, do starszych i powie: «Nie mam szwagra, który by podtrzymał imię brata swego w Izraelu. Szwagier nie chce na moją korzyść dopełnić obowiązku, jaki ciąży na nim». Starsi tego miasta zawezwą go i przemówią do niego. Jeśli będzie obstawał przy swoim i powie: «Nie chcę jej poślubić», pójdzie do niego bratowa na oczach starszych, zdejmie mu sandał z nogi, plunie mu w twarz i powie: «Tak się postępuje z człowiekiem, który nie chce odbudować domu swego brata». I będzie nazwane imię jego w Izraelu: «Dom tego, któremu zzuto sandał». Tak napisano w Księdze Powtórzonego Prawa (Ks. Powt. Pr. 25:5-10) tysiące lat temu. W współczesnym Izraelu nadal obowiązuje przytoczone powyżej biblijne prawo, a obrzęd „zzucia sandała”, czyli chalica jest najbardziej wyjątkowym, a zarazem najbardziej poniżającym, specyficznym rodzajem „rozwodu przed ślubem” udzielanym przez bezdzietną wdowę szwagrowi, nawet w przypadku, jeśli ten jest już żonaty. Zwolnienie z obowiązku ślubu wdowy z bratem zmarłego męża uzyskuje się dzięki starożytnej, religijnej ceremonii, którą należy przejść w obecności minimum 5 męskich świadków. Chalica polega na tym, że mężczyzna wkłada na jedną nogę specjalny but, a wdowa po jego bracie musi mu go zdjąć z nogi i na znak pogardy napluć do niego, tak by wszyscy obecni mogli to zauważyć.
Umknąć rabinom
Jeśli komuś wydawałoby się, że dzięki ominięciu chupy uda się umknąć religijnym procedurom halachicznych jest w błędzie. Z dużą dozą prawdopodobieństwa – według statystyk co 3-4 związek małżeński w Izraelu rozpada się – regionalne sądy rabinackie zdecydują o jego rozwodzie. Zgodnie z postanowieniem Wielkiego Sądu Rabinackiego z 11 listopada 2003, w przypadku Żydów, żydowskie prawo religijne jest prawem właściwym do rozwiązania nie tylko małżeństw religijnych, ale i cywilnych.
Próba obejścia rabinatu i komplikacji spowodowanych ewentualnym rozwodem jest związek bez ślubu. Jak podała gazeta "Haaretz", w ciągu ostatnich dziesięciu lat liczba żydowskich par, które nie są w związku małżeńskim wzrosła o dwa i pół raza i ma tendencje wzrostowe. Jednak odsetek par, które mieszkają razem bez ślubu nadal stanowi w państwie żydowskim zaledwie 5 proc. (dla porównania: w Danii 26%, w Holandii - 20%, USA - 11%, Włochy - 6%.)
Izraelskie społeczeństwo, nawet jego liberalna część, do tej pory akceptuje archaiczne sądy rabiniczne, prawa religijne i uwłaszczająca godności ludzkiej ceremonie. Nawet Sąd Najwyższy ulega religijnej regulacji w sprawach małżeństwa i rozwodu. Krytyka sądów rabinackich i praw, które reprezentują, odbierana jest jako krytyka Tory, czyli atak na samego Boga. A któż się na to poważy? Na razie nie ma zbyt wielu śmiałków. Żydom nie łatwo jest umknąć rabinom, a kobietom uwolnić się od podporządkowania mężczyznom.
Co się dzieje w przypadku kiedy kobieta nie może otrzymać od mężczyzny rozwodu, nie tylko dlatego, że mąż nie chce go udzielić, ale dlatego, że nie może, bo miejsce jego przebywania nie jest znane, nie wiadomo czy żyje czy zmarł bądź też rozwód nie jest możliwy do przeprowadzenia, ponieważ mąż jest w śpiączce lub postradał zmysły? Stan uwięzienia w małżeństwie, rodzaj zawieszenia pomiędzy byciem mężatką i rozwódką, bądź też pomiędzy byciem żoną lub wdową może trwać latami. Nie ma sposobu przewidzenia czy się skończy i kiedy. Kobieta w takiej sytuacji nadal jest zamężną, nie może więc nawiązywać intymnych stosunków z mężczyznami, nie może wyjść za mąż ani mieć dzieci. Jeśli w tym czasie dopuściłaby się cudzołóstwa, to po powrocie męża, czy w przypadku jego wyzdrowienia, nie będzie mogła mieć z nim kontaktów intymnych i będzie zmuszona do rozwodu.
Rozwód ze szwagrem
„Jeśli bracia będą mieszkać wspólnie i jeden z nich umrze, a nie będzie miał syna, nie wyjdzie żona zmarłego za mąż za kogoś obcego, spoza rodziny, lecz szwagier jej zbliży się do niej, weźmie ją sobie za żonę, dopełniając obowiązku lewiratu. A najstarszemu synowi, którego ona urodzi, nadadzą imię zmarłego brata, by nie zaginęło jego imię w Izraelu. Jeśli nie będzie chciał ten mężczyzna wziąć swej bratowej za żonę, pójdzie bratowa do bramy miasta, do starszych i powie: «Nie mam szwagra, który by podtrzymał imię brata swego w Izraelu. Szwagier nie chce na moją korzyść dopełnić obowiązku, jaki ciąży na nim». Starsi tego miasta zawezwą go i przemówią do niego. Jeśli będzie obstawał przy swoim i powie: «Nie chcę jej poślubić», pójdzie do niego bratowa na oczach starszych, zdejmie mu sandał z nogi, plunie mu w twarz i powie: «Tak się postępuje z człowiekiem, który nie chce odbudować domu swego brata». I będzie nazwane imię jego w Izraelu: «Dom tego, któremu zzuto sandał». Tak napisano w Księdze Powtórzonego Prawa (Ks. Powt. Pr. 25:5-10) tysiące lat temu. W współczesnym Izraelu nadal obowiązuje przytoczone powyżej biblijne prawo, a obrzęd „zzucia sandała”, czyli chalica jest najbardziej wyjątkowym, a zarazem najbardziej poniżającym, specyficznym rodzajem „rozwodu przed ślubem” udzielanym przez bezdzietną wdowę szwagrowi, nawet w przypadku, jeśli ten jest już żonaty. Zwolnienie z obowiązku ślubu wdowy z bratem zmarłego męża uzyskuje się dzięki starożytnej, religijnej ceremonii, którą należy przejść w obecności minimum 5 męskich świadków. Chalica polega na tym, że mężczyzna wkłada na jedną nogę specjalny but, a wdowa po jego bracie musi mu go zdjąć z nogi i na znak pogardy napluć do niego, tak by wszyscy obecni mogli to zauważyć.
Umknąć rabinom
Jeśli komuś wydawałoby się, że dzięki ominięciu chupy uda się umknąć religijnym procedurom halachicznych jest w błędzie. Z dużą dozą prawdopodobieństwa – według statystyk co 3-4 związek małżeński w Izraelu rozpada się – regionalne sądy rabinackie zdecydują o jego rozwodzie. Zgodnie z postanowieniem Wielkiego Sądu Rabinackiego z 11 listopada 2003, w przypadku Żydów, żydowskie prawo religijne jest prawem właściwym do rozwiązania nie tylko małżeństw religijnych, ale i cywilnych.
Próba obejścia rabinatu i komplikacji spowodowanych ewentualnym rozwodem jest związek bez ślubu. Jak podała gazeta "Haaretz", w ciągu ostatnich dziesięciu lat liczba żydowskich par, które nie są w związku małżeńskim wzrosła o dwa i pół raza i ma tendencje wzrostowe. Jednak odsetek par, które mieszkają razem bez ślubu nadal stanowi w państwie żydowskim zaledwie 5 proc. (dla porównania: w Danii 26%, w Holandii - 20%, USA - 11%, Włochy - 6%.)
Izraelskie społeczeństwo, nawet jego liberalna część, do tej pory akceptuje archaiczne sądy rabiniczne, prawa religijne i uwłaszczająca godności ludzkiej ceremonie. Nawet Sąd Najwyższy ulega religijnej regulacji w sprawach małżeństwa i rozwodu. Krytyka sądów rabinackich i praw, które reprezentują, odbierana jest jako krytyka Tory, czyli atak na samego Boga. A któż się na to poważy? Na razie nie ma zbyt wielu śmiałków. Żydom nie łatwo jest umknąć rabinom, a kobietom uwolnić się od podporządkowania mężczyznom.
