Akt wiary

Nie wierz, jeśli na pierwszym spotkaniu czy w pierwszym liście ktoś powie ci: "Kocham". Jego miłość skończy się w chwili, w której przebrzmi głoska "m", zwykle w momencie łez, kiedy najbardziej chciałabyś żeby był koło Ciebie i właśnie wtedy zaczął opowieść o swojej miłości a kiedy skończyłby przestałabyś bać się czegokolwiek. Zamiast tego usłyszysz: "Może chcesz już sobie pójść?" – wypowiedziane lekko szorstkim z zniecierpliwienia głosem. Wyczujesz w nim trwogę i niepokój, nie z powodu Twego bólu, tylko z zażenowania sytuacją, w jakiej się znalazł, bo jemu "miłość" kojarzy się z wiecznie szczęśliwą kobietą u boku, bez rozmazanego makijażu.

 

Jeśli ktoś powie Ci na drugim spotkaniu: "Kocham Cię" – nie wierz. Jego "kocham" skończy się z pierwszym oddaleniem, z Twoją niewygodną samotnością i jego potrzebą zabawy, której Ty nie dostarczasz mu w tej chwili, a on zresztą i tak jej nie potrzebuje, bo nie jesteś przecież jedyną kobietą w jego życiu i wiesz o tym nie dlatego, że masz kobiecą intuicję, ale już dawno temu, akceptując jego zaakceptowałaś i ją…

Jeśli ktoś śpieszyć się będzie ze słowami – nie wierz.

"Kocham"!!! - to tylko słowo, nie ważne ile wykrzykników w nim usłyszysz składa się z pojedynczych liter, te zaś, oddzielone od siebie, nic nie znaczą, bo każda z nich potrzebuje bliskości innych by stworzyć pojęcie, a i tak nadal pozbawione sensu bez włożenia go w kontekst innych słów mających moc ujawnienia realnej rzeczywistości.

 

Jego "kocham" to tylko martwy znak. Ty przez pomyłkę nadałaś mu życie. Miłość skończyła się w momencie poczęcia.

 

Nie daj się uwieść słowami, które się śpieszą.

 

4 comments Bez kategorii