Luna – towarzyszka Króla Charlesa

Yaron czyta w gwiazdach. Zna się na tranzytach planet i specjalizuje w "ogonie smoka" ("Ketu, Ogon Smoka - południowy węzeł orbity Księżyca. Według mitologii wedyjskiej Ketu - obcięta głowa Rahu - stanowił źródło komet i meteorów). Kiedy urodziła się moja Metuka sporządził jej horoskop. Nie taki, jak z gazet, ale z różnymi równaniami matematycznymi, profesjonalnymi terminami i wykresami. Oczywiście poprosiłam o przetłumaczenie go dla użytku zwykłej śmiertelniczki, choć bujającej trochę w obłokach. Z tekstu wynikało m.in., że jedną z cech mojej córeczki, zdeterminowaną przez układ ciał niebieskich, będzie umiłowanie zwierząt a szczególnie psów. Ponieważ nie do końca wierzę w astrologię zlekceważyłam doniosłość układu planet i psami się nie przejmowałam. Błąd!

Metuka, jak wszystkie otwarte na cały świat niemowlaki, ufnie wyciągała rączki do każdego napotkanego na drodze psa - nie wykluczając kotów (Izrael pełen jest tych bezdomnych czworonogów) -  bo nie potrafiła rozróżnić ich pomiędzy sobą. Kiedy podrosła i już rozróżniała, nie przestała ich lubić – podobnie jak inne dzieci. Co prawda zamiast lalek woziła wózkiem pieski, ale przecież to jeszcze o niczym nie świadczyło?

Wyjątkowość jej przypadku wyszła na jaw w piątym roku życia, kiedy zamiast mówić zaczęła szczekać i skamleć. Błyskawicznie zrozumiałam, że przyszedł czas na pieska. Nie udało mi się przechytrzyć gwiazd. Letnią porą, tuż przed 6-tymi urodzinami Metuki, w pełni księżyca, po uprzedniej konsultacji z nadwornym astrologiem Yaronem w naszym domu zamieszkała Luna.

3 miesięczna Luna

Luna nie ma nic wspólnego z lunatyczkami, no, może poza jej panią, która potrafi wstać w nocy, pospacerować po pokojach, porozmawiać z sobą lub z kimkolwiek innym i rano nic z tego nie pamiętać (Luna – po hiszpańsku to yareach po hebrajsku a księżyc po polsku). Jest bardzo dystyngowaną, pełną gracji suczką. Nic dziwnego, że różni królowie francuscy i angielscy (w tym Charles II, Ludwik XIV, Henryk VIII, Maria I Stuart) brali pieski tej rasy za swych towarzyszy.

Jej Wysokość 8 miesięczna Luna

Można od razu zakochać się w jej oczach i miłym usposobieniu. Mnie się to przytrafiło. Metuka też od razu ją polubiła (przestała szczekać, ale zaczęła lizać ręce jak Luna), podobnie jak Mashi – czego nie można powiedzieć o mężu, którego, przez pierwsze kilka miesięcy kałuż w całym mieszkaniu, tylko fakt zapłacenia sporej sumy pieniędzy za przywilej życia pod jednym dachem z Cavalier King Charles Spanielem powstrzymywał od "wrzucenie suczki do Hayarkonu" (rzeki w Tel Awiwie).

Metuka i Luna

Nie wiem dlaczego w tej sprawie mąż miał tak okrutne plany. Zwykle jest miłym, uczynnym panem a Luna całkiem porządną suczką (nie licząc wspomnianych usterek fizjologicznych) dbającą o swoją toaletę. Codziennie rano robi manicure i pedicure na naszym szezlongu ze skóry, w czasach przed suczką, jasnobeżowym, wytrząsa starannie wszystkie żyjątka ze swego futra prosto na nasze łóżko, w którym śpi u nóg pochrapując donośnie i wylizując się i nas wielokrotnie (będąc w tym względzie optymistką i stosując różne preparaty mam nadzieję, że to jakaś fobia a nie dodatkowe zwierzątka w domu).

Luna, jak przystało na arystokratkę, ma jedyna w naszej rodzinie własnego lekarza, w prywatnej klinice (my chodzimy do przychodni) i pokarm godny króli ("Royal Canin"). Jest romantyczką wąchającą każdy kwiatek i ma artystyczną duszę. Specjalizuję się w kreatywnych rzeźbach przestrzennych przypominających laikom wygryzione dziury w ścianach i ozdabia wzorami o poszarpanych brzegach buty nie dbając o ich fason i stan zużycia.

Będąc szczeniakiem Luna została pogryziona przez sukę z sąsiedztwa. Winna była temu moja naiwność. Wymyśliłam sobie, że nikt nie jest w stanie skrzywdzić trzymiesięcznego maleństwa i ufałam wszystkim okolicznym psom.. Myliłam się. Od tamtego czasu Luna boi się swych współbraci, ale ponieważ ma bardzo hardy charakter próbuje się, mimo strachu, zbliżyć do każdego czworonoga. Robi to z podkulonym ogonem (ale merdającym), z brzuchem przywierającym do ziemi i z głową obracającą się w moim kierunku (sprawdza czy tam jestem i w razie potrzeby ją obronię – daje mi wspaniałomyślnie drugą szansę). Kiedy już dociera do innego psa, kładzie się poddańczo na grzbiecie udowadniając swój pokojowy charakter i niechęć do agresji, po czym zaczyna poznawanie kolegów swoim małym, czarnym noskiem. Po powrocie do mieszkania stoi koło drzwi balkonowych dumnie wyprostowana i z takiej bezpiecznej wysokości szczeka na przechodzące dołem psy i fruwające muchy dając upust frustracji.

 ...bardzo towarzyska, choć "po przejściach"

Dzięki niej od jakiegoś czasu jestem mniej ekscentryczna i o wiele bardziej spełniona, jako kobieta. W końcu znalazł się ktoś, kto mnie potrafi zrozumieć i wsłuchać do końca. Luna  wyleczyła mnie też z kompleksu rzadkich włosów. Odkąd jest w domu mam stałą obfitość włosów na spodniach, bluzce, w butach i innych zakamarkach np. w nosie i w ustach. Tak, Drodzy Państwo, przyznaję się: nie potrafię powstrzymać się od całowania mojej Lunusi, ale tylko od czasu do czasu. Zresztą pewnie zrozumieliście to patrząc na jej zdjęcia?

Prawda, że nie można jej się oprzeć?

Luna w czasach przed odkryciem mojego łóżka

8 comments Bez kategorii