Smutne myśli Żyda z Izraela w Dniu Niepodległości

Dani, którego już trochę znacie z moich postów, dzieli się swoimi przemyśleniami:

 

"Izrael świętuje dziś Hey Be-Iyar (5 dzień miesiąca Iyar) - czyli Dzień Niepodległości. Ponieważ prawie wszystkie święta w Izraelu są według kalendarza hebrajskiego, to w każdym roku wypadają wg innej daty. Kiedy Ben Gurion, w 1948 roku, proklamował powstanie nowego państwa, był 14 maja, a w 2010 roku - 20 kwietnia.

 

Dawniej święto to obchodzone było bardzo szumnie i wystawnie. Kiedy przyjechałem do Izraela, w 1961 roku, odbywały się jeszcze parady wojskowe, ale w ostatnich latach, świętuje się skromniej. Najczęściej rodziny wyjeżdżają na piknik i grilują mięso. Podobno dym z izraelskich grillów, tego dnia jest nie mniejszy niż chmura islandzka...

 

Ale trzeba przyznać, że jest wiele powodów żeby właśnie w ten dzień mieć pewne smutne refleksje.

Państwo Izrael powstało między innymi datego, aby dąć azyl, schronienie i opiekę Żydom z całego świata, którzy byli dyskryminowani i cierpieli z powodu rasizmu. To miało być państwo, w którym (koniec końców!) Żydzi mogliby żyć bezpiecznie. A tymczasem dzisiejszy Izrael jest miejscem najbardziej niebezpiecznym dla Żydów. Właśnie tu, tak wielu z nas ginie na nieprzerwanych wojnach, w aktach terrorystycznych i nawet w wypadkach samochodowych (podobno najwyższy procent z krajów zachodnich). Po 62 latach istnienia nie udało się nam zapewnić nawet własnego istnienia. Tak wielu naszych sąsiadów bliższych i dalszych, nie akceptuje nas. Nie ważne w tej chwili, kto jest temu winny – jest to fakt.

 

A w tym państwie, które powstało właśnie po to, by umożliwić narodowi cierpiącemu z powodu rasizmu i dyskryminacji swobodne życie, miał powstać nowy typ Żyda. No i to nam się udało. Tylko, że ten "nowy Żyd" odnosi się do mniejszości narodowej w swoim państwie tak jak kiedyś polscy antysemici odnosili się do swojej mniejszości - Żydów. A może nawet czasami gorzej. Myślę, że tak jak kiedyś papierkiem lakmusowym do sprawdzania szlachetności i uczciwości Polaków było odnoszenie się do Żydów, tak dzisiaj takim sprawdzianem dla nas musi być stosunek żydowskich Izrealczyków do mniejszości palestyńskiej w Izraelu. I my wychodzimy bardzo źle w tym sprawdzianie.

No i to slowo "syjonizm", które kiedyś oznaczało tak wiele pozytywnych i pięknych idei, nagle zostało przywłaszczone przez skrajnie szowinistyczną, reakcyjną i faszyzującą grupę Izrealczyków - przeważnie "Osadników" na terenach arabskich. Co prawda jest ich (jeszcze) niewielki procent - ale są oni tolerowani i akceptowani przez wiekszość oraz znajdują poparcie finansowe i polityczne we wszystkich rządach izraelskich - prawicowych czy lewicowych.

 

Dla wielu ludzi bycie Żydem jest nie tylko kwestią pochodzenia, ale też wyborem drogi życia i światopoglądu. Historia Żydów w ciągu ostatnich kikuset lat to nieustanna walka o sprawiedliwość, o uszanowanie mniejszości, o nieużywanie siły jako argumentu. Tak nas życie poprowadziło, że musieliśmy wybrać takie postawy. Chcę nadal być tolerancyjnym i szanującym innych ludzi Żydem i chciałbym żeby wszyscy Izraelczycy byli właśnie tacy. A to jest coraz trudniejsze, może już w ogóle niemożliwe w Izraelu.

 

Oczywiście - generalizuję, pewnie też przesadzam i na pewno jest to mój subiektywny ogląd rzeczywistości, ale takie smutne mysli przychodzą mi właśnie dzisiaj do głowy…"

4 comments Bez kategorii