Urzędnik w izraelskim „Biurze Pracy” w Tel Awiwie od kilku minut bezskutecznie próbował odnotować fakt mojego stawienia się w urzędzie.
- Dziwne - mruczał pod nosem stukając w klawiaturę i wpatrując się w ekran komputera. Po kilku minutach oznajmił tonem odkrywcy. – O!!! Już wiem! Jesteś katoliczką!
- Tak – odpowiedziałam niepewnie nie rozumiejąc co ma wspólnego ze sobą staranie się o pracę i przynależność religijna?
- W komputerze napisane mam, że dzisiaj masz święto, więc nie powinnaś pracować - wyjaśnił urzędnik,po czym znów wydał ten sam okrzyk zdziwienia, który słyszałam zaledwie minutę wcześniej.
- O!!! Jesteś z Polski!
- Przyznaję się! – odpowiedziałam uśmiechając się.
- Ja też!
W tym momencie rozmowa potoczyła się wielokrotnie przerabianym przeze mnie formatem pytań: skąd, kiedy, z kim i gdzie. W finiszu pogawędki miałam już bliskiego znajomego – pana Motkę - o którym sporo wiedziałam, a i on dowiedział się o mnie nie jedno (tak to już jest jak spotyka się rodaka).
- Ja nie pozwolę na to, byś dzisiaj na próżno przyjechała z Ramat Ganu. (Pomyślałby ktoś, że Ramat Gan leży gdzieś na drugim końcu Izraela,a nie kilka kilometrów od miejsca, w którym aktualnie znajdowaliśmy się).
- Spróbujemy wpisać cię pod dziesiątkę.
- Spróbujmy! – zgodziłam się ochoczo.
Kilka uderzeń w klawiaturę. – O!!!! – udało się! Twoja obecność została zarejestrowana! – Mazal tow! -etuzjastycznie wykrzyknął Motke. – Do widzenia – pożegnał się ze mną po polsku.
- Do widzenia – odpowiedziałam. – Tylko..., zanim pójdę, ciekawa jestem, o co chodziło z tą „dziesiątką”?
- E – machnął lekceważąco ręką Motke – wpisałem cię jako Żydówkę.
Mysle , ze urzednik wie co robi , musi miec dobre wspomnienia z Polski, rozumiem ze zarejestrowalas sie w " sprawie pracy " , gdyby Cie zrejestrowal pod innym numerem , kazdy natychmiast by sie zastanowil , ktora bedziesz w kolejce? , a tak masz przynajmnie " swoje tory dla swoich " wszedzie istnieje lokalne popieranie tutejszych , dobrze ze robi to bezinteresownie , i ma w pamieci POlske . Pozdrawiam Vojto
ReplyDeleteCd, musi to byc mile , ze komputer odnotowuje , jakiego wyznania petent ma dzis swieto lub wolne - wtedy inaczej pewnie biegnie tryb administracyjny - "stawilsie czy nie stawil i dlaczego ", ciekaw jestem co by komputer zrobil ze mna - ateista ? , chyba bym mial wszytkie dni pracujace .Pozdrawiam Vojto
ReplyDeleteUrzędnik po zarejestrowaniu mojego nazwiska pod razu spróbował wpisać mnie w moją starą rubykę - "nie Żydów", ale komputer nie pozwolił mu na to. Na pewno udało mu się przerejestrować mnie później.Cała sytuacja była charakterystyczna dla Izraela, który nie bawi się w sztywną formalność, a urzędnicy przeważnie są bardzo przyjaźnie nastawieni na petentów i starają się im pomóc - o ile jest to możliwe.Z drugiej jednak strony - biorąc pod uwagę głębokość konfliktów religijnych w Izraelu i szczególne znaczenie bycia - bądź też niebycia Żydem - postawa urzędnika jest zastanawiająca.W Urzędzie Pracy pierwszy raz od ponad 20 lat ktoś uświadomił mi fakt, że według izraelskiego prawa, jako katoliczka powinnam mieć dnie wolne w moje święta religijne. Do tej pory w miejscach pracy nikt na to nie zwracał uwagi - co może być rozpatrywane negatywnie, ale również pozytywnie.Izrael nie jest jednoznaczny i nadal mnie zadziwia :)))Pozdrawiam
ReplyDeletePodczytuje Cie od dawna ,tyle,ze ostatni malo piszesz a przeciez masz duzo do powiedzenia.To co piszesz o Izraelskiej biurokracji jest dla mnie egzotyczne, ja ostatnio walcze z biurokracja polska i nerlandzka.Obie sa tak smao upierdliwe...
ReplyDeleteczy już nie będziesz pisać? jestem ciekawa spraw obyczajowo - kulturowych w środowisku, w jakim żyjesz. Jacy są Izraelczycy, młodzież, jak w tej chwili traktuje Cię rodzina Męża. Jesteś katoliczką, więc jak to jest? Pisałaś, że zbliżyła Was wigilia Bożego Narodzenia.
ReplyDelete